🔥

കനലുകള്‍ ആളുമ്പോൾ ജ്വാല പടരും
കാറ്റില്‍ പൊലിഞ്ഞത് അതേ കാറ്റില്‍ ആളി കത്തും 

സർഗമായി

സാന്ത്വനത്തിൻ

ശ്രുതിയെത്തേടി

സ്വപ്നമെത്തി

മന്ദമായി

മായവനത്തിൻ

ചിത്തം തേടി

ശലഭമെത്തി

കവിതയായി

കതിർമണ്ഡപത്തിൻ

കനവും തേടി

കാലമെത്തി 

കനവോ പാതിമഴയോ

ചിരിയോ പുതു നിലാവോ

നിഴലായി നീ അരികെ

തണലായി എൻ സ്വപ്നങ്ങളും 

അപ്സരസ്സ്

മനസ്സ്..... നിൻ സ്‌മൃതിയുടെ തപസ്സ്... 

ഉഷസ്സ്.... പൊൻ അരുവിയുടെ കൊലുസ്സ്... 

തമസ്സ്.... വെണ്ണിലാവിന്റെ  ഛന്ദസ്സ്...

തേജസ്സ്... എൻ അപ്സരസ്സിൻ ശ്രേയസ്സ്... 

തനിയെ

ഏകാന്ത രാവിന്റെ ചന്ദ്രികയോ 

തീരാത്ത രാവിന്റെ മന്ത്രമിതോ 

തേടുന്നു കാടിന്റെ ചന്തങ്ങളും 

കുഴലൂതും പാട്ടിന്റെ ഈണങ്ങളും 

കറുകപ്പുൽ വയലിന്റെ തീരങ്ങളിൽ 

സാരഘം നുണഞ്ഞു നിന്നിടുമ്പോൾ 

വിളിക്കാതെ വന്നൊരു മാരുതൻ 

മെല്ലെ കാതിൽ വന്നു മൂളിടുന്നു 

അതിഥിയായി എത്തിയ മാരിയിൻ 

വാർത്ത കേട്ടു മെല്ലെ തിരിയവേ 

നെറുകയിൽ ചുംബനമെന്നോണം 

ആദ്യതുള്ളി പതിച്ചിരുന്നു.......

നിറനിലാവിന്റെ ചിമിഴിലേറി 

താരറാണിതൻ ചിറകുമായ് 

നിമിഷ സാഗരത്തിൻ ഓളങ്ങളിൽ 

ഇടറാതെ വന്നൊരു തെന്നൽ നീ... 

                         

കാർമേഘങ്ങൾ നീങ്ങി... വർണങ്ങൾ തെളിഞ്ഞു

നിറകണ്ണിൽ തിളങ്ങുന്ന സങ്കടങ്ങൾ നിറപുഞ്ചിരിയിൽ മറച്ചിടണം.

ആ പുഞ്ചിരിയിലെ പ്രകാശം

നിൻ കണ്ണുകളിൽ   മഴവില്ല് തീർക്കണം. 

ചിലതൊക്കെ അങ്ങനാ... മധുരിഫിക്കേഷൻ കാരണം തുപ്പാനും വയ്യ. കയപോളോജി കാരണം ഇറക്കാനും വയ്യ.   

ബന്ധങ്ങളുടെ നിലനിൽപ്പിനു നിശബ്ദത പലപ്പോഴും അനിവാര്യമാകാറുണ്ട് 

അത്രമേൽ സ്നേഹിക്കുന്നവരെ ഇത്രമേൽ വേദനിപ്പിക്കരുത് 

മടുത്തു.....

നാട്യങ്ങൾ കണ്ടു മടുത്തു. നാട്യക്കാരെയും.... 

നീല നിശീഥിനി

നീല നിശീഥിനികൾ സമ്മാനിച്ച ഹൃദയമന്ത്രങ്ങൾ
എന്നും എൻറെ സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് ചിറകു നൽകി.

ഹൃദയ വീണ

പൊന്നുഷസായി ഉദിച്ചെൻ
ഓമൽ സഖിയായി.
കിളിനാദം കൊഞ്ചിയെൻ
ഹൃത്തിനുള്ളിൽ വാസമായി.
ആയിരം സംവത്സരങ്ങൾ
ചേർന്നിരിക്കാൻ കൊതിയായി.
തന്ത്രികൾ മീട്ടിയെൻ
ഹൃദയത്തിൻ താളമായി
ചുംബനത്തിൻ മധുരം
നിറച്ചെനിക്കെന്നും നിഴലായി..
നിലാവിൽ ചാലിച്ച
പ്രണയത്തിൻ ദൂതുമായി
ഒടുവിലെൻ കാന്തനായി.

ജാലകം

നിനവായി മറയും കനവേ
എൻ കനവേ
മനസ്സെന്ന ജാലകക്കൂട്ടിൽ
മറവി തൻ മന്ത്രം ചൊല്ലാമോ..
എൻ കനവിൻറെ ജാലകക്കൂട്ടിൽ
നിനവുകൾ മാത്രം ബാക്കി.

കുപ്പിവളകൾ

ഒരുപാട് സനേഹിച്ചു ഞാനാ കുപ്പിവളകളെ..സ്വന്തമെന്നു കരുതി കൈകളിൽ ചേർത്തു. കൂടെ നിന്ന് അതും ചതിച്ചു.കീറി മുറിച്ച് രണ്ട് തുള്ളി രക്തവും കൊണ്ടാണ് പോയതെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും നേരം പുലർന്നിരുന്നു.

ഇഷ്ടങ്ങൾ എല്ലാം
നഷ്ടങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു
കഷ്ടങ്ങൾ ഏറിയപ്പോൾ
ഭ്രഷ്ട് നൽകി ഞാൻ
സൃഷ്ടി ദൈവത്തിനും

കാലം കൈകളിൽ തന്ന പാനപാത്രത്തിൽ ഇത്രയേറെ കയ്പ് നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവുമെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല...

അഗ്നിയായിരുന്നവൾ

ജ്വലിച്ചിരുന്നവൾ അത്യുജ്വലമായി.
തനിച്ചായിരുന്നവൾ തുണയില്ലാതെ..
സഖിയില്ലല്ലോ നിഴൽ പോലുമഗ്നിക്ക്..
എങ്കിലും അഗ്നിശുദ്ധിയായിരുന്നവൾക്ക്.
അന്ധകാരത്തിൽ അഗ്നിക്ക് മാഹാത്മമേറെ.
ഇരുട്ടിനെ തോഴിയാക്കി
പ്രകാശത്തിലുല്ലസിക്കാൻ
ചെന്നായ്ക്കളെ പോലെയെത്തിയവർ.,
ജ്വലിച്ചു നിന്നവൾ
പൊള്ളലേൽപ്പിച്ചവൾ-
സ്വയരക്ഷക്കായി.
എങ്കിലുമൊടുവിൽ
കത്തിയെരിഞ്ഞു പോയവൾ.
കനലുകൾ ബാക്കിയായി.
വിധിയെ പഴിച്ചില്ലവൾ..
കെട്ടടങ്ങിയില്ല കനലുകളിന്നും
പുനർജനിക്കുമവളാ കനലിൽ
ഒടുവിലൊന്നാളിക്കത്തും.
ഭസ്മമാക്കിടും..!!